Srčana insuficijencija nastaje kao posledica oštećenja srca usled kardiovaskularnih bolesti ili više različitih razloga i njegove nemogućnosti da pumpa potrebnu količinu krvi u organizam. Među uzrocima srčane insuficijencije su urođeni ili post-razvojni strukturni poremećaji u srcu, dugotrajni visok krvni pritisak, bolesti povezane sa srčanim zaliscima i oštećenje srčanog mišića uzrokovano srčanim udarom. Pored različitih derivata lekova, lečenje uključuje upotrebu pejsmejkera ​​i uređaja za podršku, hirurške metode lečenja i transplantaciju srca.

Nepravilni otkucaji srca tj. srce radi drugačije nego što bi trebalo naziva se aritmija. Ovo stanje se manifestuje negativnim efektima kao što su prebrzo lupanje srca (tahikardija) ili presporo (bradikardija), nesvestica i lupanje srca. Pacijenti sa aritmijom mogu se lečiti uz pomoć lekova, električnih tretmana kao što je kateterska ablacija ili hirurških operacija specijalno razvijenih za aritmiju.

Karakteriše urođeno oboljenja srčanih zalistaka, stenoza srčanih zalistaka ili curenje krvi koje se kasnije razvija usled faktora kao što su genetski faktori, starost i teška infekcija. Dok pacijenti sa bolešću zalistaka ponekad ne osećaju nikakve simptome godinama, bolest se može manifestovati simptomima kao što su stalna slabost, lupanje srca, zagušenje i umor kod nekih pacijenata. U njegovom lečenju se koriste kliničke i hirurške primene kao što su popravka ili zamena ventila, transkateterska zamena aortnog ventila (TAVI) i tretman transkateterskog ventila.

Bolesti povezane sa ""aortalnom arterijom"", najvećom arterijom u telu, klasifikovane kao bolesti aorte. Aneurizma (uvećanje) aorte, ruptura vaskularnih slojeva (disekcija), okluzija ili stenoza u krvnim sudovima su najčešća oboljenja srčane aorte. U početnim fazama upotreba lekova može dati prednost kod otkrivenih bolesti aorte, angiografija, stentiranje. Hirurški tretmani mogu biti potrebni u naprednijim slučajevima.

Periferne vaskularne (arterijske) bolesti su bolest koja se razvija u vidu ometanja protoka krvi u rukama, nogama i organima usled začepljenja arterija usled ateroskleroze (otvrdnjavanja arterija).Lečenje ove bolesti, koja može nastati usled visokog holesterola, hipertenzije, pušenja, dijabetesa, gojaznosti ili genetske predispozicije, podrazumeva primenu lekova i hirurške intervencije poput bajpasa, endarterektomije i stentiranja.

Hipertenzija je jedna od najčešćih hroničnih bolesti kod nas i u svetu. Kod odraslih, sistolni krvni pritisak je potrebno da bude ispod 120 mmHg, a dijastolni krvni pritisak ispod 80 mmHg. Konstanto stanje iznad ovih vrednosti naziva se hipertenzija i na duži rok može dovesti do stvaranja mnogih bolesti. Iz tog razloga, krvni pritisak je potrebno smanjiti na normalne granice i držati pod kontrolom(ishranom) ukoliko je potrebno, terapijom i lekovima.

Prisustvo holesterola i drugih lipida u krvi iznad potrebnih nivoa u krvi je jedan od faktora rizika za nastanak mnogih kardiovaskularnih bolesti, posebno ateroskleroze. Visok nivo različitih vrsta lipida u krvi, hiperlipidemija; Dislipidemija se definiše kao povećanje ukupnog holesterola, nivoa LDL i triglicerida u krvi i niskog nivoa HDL, koji se takođe naziva dobrim holesterolom. Pošto oba stanja na duži rok mogu izazvati velike negativne efekte na zdravlje, potrebno je izbalansirati dijetalnu terapiju, unos holesterola i masti i primeniti terapiju lekovima kada to lekar smatra neophodnim

• Elektrokardiografija (EKG): Prva metoda koja se koristi u dijagnostici srčanih oboljenja je EKG. EKG se snima pomoću elektroda pričvršćenih za grudi, ruke i noge pacijenta.
• Ehokardiografija (ECO): ECHO, koja se koristi u dijagnostici srčanih insuficijencija i poremećaja na srčanim zaliscima, omogućava pregled strukture srca.
• Efor Test (test naprezanja/stresa): Takođe poznat kao EKG sa vežbanjem, pokazuje da se broj otkucaja srca i opterećenje povećavaju naprezanjem pacijenta u toku trčanja na traci; tokom ove metode reakcije srca se prate serijskim EKG snimcima(tokom opterećenja).
• Stres Ehokardiografija: Stres ehokardiografija je metoda koja se koristi za postizanje otkucaja srca tokom vežbanja davanjem lekova paciejntu. Koristi se prilikom vežbanja da bi se utvrdilo da li srce dobija dovoljno kiseonika i pravilan protok krvi kada mu je to najpotrebnije.
• Holter ( Krvni pritisak + holter ritma, 24, 48 i 72 sata): Nosivi uređaj koji prati srčani ritam pacijenta naziva se holter. Da bi ispitao srčani ritam holterin je moguće zadržati na telu 24, 48 ili 72 sata.Holter za krvni pritisak se koristi za merenje krvnog pritiska u određenim periodima tj.u prirodnom okruženju tokom 24 sata.
• Transezofagealna ehokardiografija (TEE): U nekim slučajevima gde je uobičajena metoda površinske ehokardiografije nedovoljna, može biti potrebna ehokardiografija kroz jednjak. Ovo se takođe naziva transezofagealna ehokardiografija.
• BT koronarna angiografija: BT koronarna angiografija je metoda tomografskog snimanja pomoću kontrastnog materijala. Reč je o metodi koja pomaže pri planiranju lečenja mnogih bolesti kao što su anatomski poremećaji u srcu i koronarna stenoza.
• Koronarna angiografija i procedure sa balon-stentom: U koronarografiji se prave slike krvnih sudova koji hrane srce. Pošto se tokom angiografije koristi lokalna anestezija, pacijent ne oseća bol.U zavisnosti od tehnike angiografije, postoji mogućnost da pacijent ostane u bolnici na određeni vremenski period. U slučajevima koji se smatraju neophodnim nakon angiografije, zahvati balonom i stentom se takođe rade u terapijske svrhe.